W 1990 roku po przekształceniu Milicji Obywatelskiej w Policję, rozpoczęła się w Tarnobrzegu, podobnie jak i w innych komendach wojewódzkich, działalność komisja weryfikacyjna, której zadaniem było zweryfikowanie pod kątem służby w nowej formacji dotychczasowych pracowników i funkcjonariuszy KW MO. Tak rozpoczynał się kolejny rozdział w historii polskiej i tarnobrzeskiej policji.[fragment książki]

Na regionalnej półce pojawiła się ostatnio książka pt.: "Wojciech Sabat (1901-1943)", której autorem jest Waldemar Prarat. Jest to przyczynek do biografii Wojciecha Sabata - urodzonego we Wrzawach harcerza, oficera rezerwy Wojska Polskiego, nauczyciela i wychowawcy, ochotnika w wojnie polsko-rosyjskiej w 1920 r., żołnierza Lądowej Obrony Wybrzeża w 1939 r., twórcy harcerstwa w Rumi, działacza polskiego Związku Zachodniego, Towarzystwa Powstańców i Wojaków oraz Związku Nauczycielstwa Polskiego. Publikacja ta pojawiła się za przyczyną szczególnej, bo 70. rocznicy jego śmierci w niemieckim ciężkim więzieniu w Koronowie. Ukazuje jego losy począwszy od rodzinnych Wrzaw, poprzez naukę w Seminarium Nauczycielskim, udział w walkach pod Lwowem w 1919 r., wojnie 1920 r., działalność społeczno-oświatową na Pomorzu, po męczeńską śmierć w 1943 roku. W książce wykorzystane zostały dostępne dzisiaj w różnych zasobach materiały źródłowe (w tym materiał zdjęciowy), będące efektem wieloletnich poszukiwań autora na obszarze niemal całego kraju. Publikacja wydana została przez Towarzystwo Kulturalno-Historyczne Gminy Gorzyce dzięki wsparciu Starostwa Powiatowego w Tarnobrzegu i Gminy Gorzyce. [www.gorzyce.itl.pl, 2013]

Książka powstała na bazie ciekawych i mało znanych materiałów rękopiśmiennych znajdujących się w zasobach Muzeum Archeologicznego w Krakowie, oraz wydawnictw z przełomu wieków XIX/XX i późniejszych. Autor szeroko omawia początki badań archeologicznych na obszarze dzisiejszej gminy Gorzyce - głównie w Gorzycach, Furmanach, Sokolnikach, a także we Wrzawach i Trześni, oraz sygnalizuje podobne zdarzenia w miejscowościach ościennych: Zaleszanach, Zbydniowie i Pniowie. Na wspomnianym obszarze mamy do czynienia głównie z cmentarzyskami ciałopalnymi grupy tarnobrzeskiej kultury łużyckiej. Szczególnie ciekawym zdarzeniem było odkrycie takiej nekropoli w Gorzycach w roku 1912, co także obszernie opisuje wspomniana publikacja. Dopełnieniem tekstu jest kilkanaście kolorowych fotografii naczyń (popielnic) wydobytych w trakcie wykopalisk m.in. w Gorzycach i Sokolnikach. Eksponaty te znajdują się w Muzeum Archeologicznym w Krakowie, oraz Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli. Dzięki życzliwości Dyrekcji tych placówek, możliwą była publikacja podobizn tych jakże ciekawych obiektów. Książka została wydana nakładem Funduszu sołeckiego wsi Wrzawy oraz autora. [www.gorzyce.itl.pl, 2015]

Na regionalnej półce pojawiła się ostatnio kolejna publikacja Waldemara Prarata pt. Z dziejów regionu nad dolnym Sanem i Łęgiem, T. II, Wrzawy 2013. Jest to zbiór opracowań historycznych o różnorodnej tematyce i szerokim przedziale czasowym, obejmującym okres od XVI wieku po II wojnę światową. Ta różnorodność tematyczna łączy się z szerokim obszarem geograficznym. Jego granice zakreśla dawny powiat tarnobrzeski, w kształcie, który dotrwał do 1939 r. Niemniej swe główne zainteresowanie skupił autor w widłach Wisły i Sanu, poświęcając najwięcej uwagi rodzinnej wsi Wrzawy. Ta książka, podobnie zresztą jak i wcześniejsze, ma swoje podłoże w przekonaniu autora o nieuchronności przemijania i zapomnienia. Owo zapomnienie pochłania wydarzenia i postaci dla danej generacji ważne, - dla następnych już martwe w pełnym tego słowa znaczeniu. Bowiem w świadomości społecznej trwają tylko najwięksi - ci mali, - wielcy poprzez swoją wytrwałą, gorliwą pracę, wbrew przeciwnościom losu, w służbie tych wartości, które uznali za najważniejsze, - niestety odchodzą w cień. My egzystujemy dzięki owocom ich pracy, a jakże często i cierpień. Pełno we Wrzawach i okolicy takich nazwisk, których już dzisiaj nikt nie pamięta. Pełno zdarzeń, o których już tylko sporadycznie udaje się znaleźć wzmiankę spisaną na papierze. To dzięki tym strzępkom zapisów zdeponowanych w archiwach i bibliotekach a także ułomnej ludzkiej pamięci, powstała ta publikacja. Otwiera ją opracowanie poświęcone gospodarstwu chłopskiemu w latach trzydziestych XX wieku w powiecie tarnobrzeskim: jego kondycji ekonomicznej, społecznej, demograficznej. Ten krótki szkic jest bardziej przyczynkiem do dziejów wsi tego regionu, niż opracowaniem zamykającym temat, który ze swej natury jest bardzo szeroki i wymagałby znacznie większej publikacji. Dosyć obszerne opracowanie poświęcone zostało położnym (akuszerkom), które pracowały w powiecie tarnobrzeskim od początku XX wieku - do II wojny światowej. To temat zupełnie pomijany dotychczas w historiografii regionalnej a wart uwagi. Kolejnym ciekawym zagadnieniem są dzieje Ochotniczych Straży Pożarnych powiatu tarnobrzeskiego, a dokładniej - poniesione przez nie straty w wyniku działań frontowych I wojny światowej. Przy tej okazji można poddać weryfikacji początki działalności tych straży. Kolejne tematy poświęcone są już bardzo ściśle samemu zakątkowi ujścia Sanu do Wisły - historii wsi i parafii Wrzawy, w tym licznym biografiom jej mieszkańców. Wieś to stara swym rodowodem i posiada jeszcze wiele nieodkrytych kart swojej przeszłości. Zanim jednak odkryjemy kolejne - zapoznajmy się z tymi, które na pewno wnoszą wiele nowych faktów i porządkują już istniejące. [www.gorzyce.itl.pl, 2014]

Nieuregulowane dolne odcinki Łęgu i Trześniówki, oraz brak obwałowań na dolnym Sanie i granicznym odcinku Wisły w powiecie tarnobrzeskim, były przyczyną wielu katastrof powodziowych na przestrzeni minionych wieków. Dopiero po tragicznych wylewach w latach 80. XIX wieku Sejm krajowy w Galicji podjął decyzję o kompleksowym uregulowaniu wspomnianych rzek oraz uzupełnieniu obwałowań. Toteż w publikacji jest mowa o budowie lewego wału nad Wisłą od Baranowa Sandomierskiego do granicy z Królestwem Polskim, budowie obu wałów nad Sanem od Rozwadowa do jego ujścia, regulacji koryta Łęgu oraz budowie jego obustronnych obwałowań od Krawców do Wisły, a także podobnych prac na dolnej Trześniówce. Ponadto znajdziemy tu obszerne opracowanie dotyczące osuszenia kilkuset hektarów gruntów w 7 gminach położonych nad dawnym korytem Sanu, tj. we Wrzawach, Gorzycach, Skowierzynie, Motyczu Poduchownym i Szlacheckim, Zaleszanach i Zbydniowie. Teren ten określany był ówcześnie, jako bagna gorzycko-zaleszańskie. Prace te na zlecenie Wydziału Krajowego realizowała Spółka wodna zawiązana w Zaleszanach. Uzupełnieniem powyższego są dodatkowe materiały źródłowe pochodzące z Archiwum Państwowego w Przemyślu. Drugim wątkiem publikacji jest I wojna światowa. Omówione zostały działania wojenne mające miejsce na obszarze ówczesnego powiatu tarnobrzeskiego, ze szczególnym uwzględnieniem osad w widłach Wisły i Sanu. Wykorzystano zapisy Kroniki wsi Gorzyce, materiały archiwów państwowych oraz obszerne relacje prasowe z tego okresu. Główna uwaga autora skupiła się na przedstawieniu tragicznego losu ludności cywilnej. Książka ukazała się drukiem dzięki wsparciu finansowemu Gmin Gorzyce i Zaleszany, Starostwa Powiatowego w Tarnobrzegu oraz środków własnych autora. [www.gorzyce.itl.pl]